Ik ben Cheng Qiguang van Vitality Bar, en het thema dat ik vandaag wil delen is: er is geen beste leeftijd, alleen de beste mentaliteit. Sommige mensen vragen zich misschien af: wat is de beste leeftijd in het leven? Een zorgeloze jeugd, een energieke jeugd of een rustige oude dag? Persoonlijk geloof ik dat er geen beste leeftijd in het leven is, alleen de beste mentaliteit.
Ik ben geboren in een afgelegen plattelandsgezin. Er zijn veel broers en zussen in het gezin, en ik ben de jongste. Ik word vaak thuis geplaagd door de oudere broers en zussen, die me "pesten". Maar zolang ik onrecht wordt aangedaan, ga ik naar mijn ouders om te klagen. Ik wil zorg en liefde van mijn ouders, en ik ben constant in een speelse omgeving opgegroeid. Door de armoede in mijn gezin ben ik al vroeg van school gegaan en tot mijn 17e thuis gebleven. Met de golf van hervormingen, openheid en migrantenarbeid ben ik met verschillende partners naar het zuiden, naar Guangdong, gegaan. In die tijd veranderde mijn gemoedstoestand geleidelijk. Buitenshuis kom ik vaak ongelukkige en verdrietige dingen tegen. Ik wil mijn ouders geen zorgen laten maken. Elke keer dat ik naar huis ga om te zeggen dat het goed met ze gaat, zeggen ze: "Ik ben blij dat ik goed voor mijn gezondheid zorg." Naarmate ik ouder word, is het eerste wat ik ze nu aanspreek om te zeggen dat ze goed voor hun gezondheid moeten zorgen, en dan zeggen ze dat ik moet werken. Ik hoop dat de oude man op deze manier zijn oude dag comfortabel kan doorbrengen. De oude man hoopt dat ik met een gerust hart kan werken, dat we de moeilijkheden in ons hart kunnen dragen, dat we het alleen en in stilte kunnen verdragen en dat we elkaar geen zorgen hoeven te maken.
Er is een soort warmte die mensen nooit vergeten: de wederzijdse afhankelijkheid van de ziel. Voor de opvoeding van mijn kinderen heb ik een huis gekocht in de provinciehoofdstad. Ik wil dat mijn ouders met mij naar de provinciehoofdstad verhuizen om daar te wonen, maar ze willen niet zeggen dat het goed is om op het platteland te wonen, niet alleen met een breed gezichtsveld en frisse lucht, maar ook met de mogelijkheid om groenten te verbouwen, kippen te voeren, op bezoek te komen en te kletsen. Ik denk dat het ook beter is voor mensen die het niet weten, om zich op hun gemak te voelen op het platteland. Dus ik kan er maar een paar dagen per jaar met hen op vakantie gaan. Ik herinner me dat toen het Lentefeest voorbij was, ik een paar dagen thuisbleef vanwege het einde van de vakantie, om snel terug te gaan naar het bedrijf om te werken (toen het lichtjes regende, keek mijn moeder naar me terwijl ik naar de provinciehoofdstad reed om mijn bagage in te pakken, ze zette een struikelende stap en stuurde me naar het dorp, toen ik ver weg ging om om te kijken, stond ze nog steeds bij de dorpspoort naar me te kijken, ik stopte en zwaaide hard en zei luid: "Mam! Ga terug! Ik kom terug als ik vrij ben". Ik weet niet of ze me hoorde, maar ik weet zeker dat ze kon voelen wat ik zei. Ik ben heel helder in mijn hart, deze zwaai, ik ben bang/nog een jaar om te ontmoeten, op dat moment is het hart erg zwaar, zelfs als er allerlei soorten harten zijn, maar om te leven, of vastberaden om te keren en vooruit te gaan.
Op onze levensweg zullen we veel onaangename dingen en ervaringen tegenkomen, waarvan sommige misschien onbelangrijk zijn. Op dit moment is het goed om tot rust te komen en erover na te denken. Problemen kunnen ons alleen maar een slecht humeur bezorgen, maar een slecht humeur kan het probleem niet oplossen. Tenzij we eerst de nederlaag toegeven, is ons leven in feite zo, begraven in de obstakels, de ervaringen van het hart.
Onlangs las ik de "Levende Wet" van Inamori Kazuo en ik voel het diep. Ik was vroeger zo druk voor het leven, zo uitgeput van mijn werk. Alle ontberingen zijn weggevaagd, maar het leven heeft niet de verwachte resultaten opgeleverd. Elke dag druk, maar ik weet niet wat druk betekent/waar? Tot diep in de nacht doorwerken, de werkresultaten zijn minimaal, en soms wordt er niets gedaan, maar voelt het lichaam erg moe aan. Ik herinner me dat meneer Inamori zei: "De essentie van bitterheid/is het vermogen om je lang te concentreren op een bepaald doel, het is de essentie van zelfbeheersing, doorzettingsvermogen en het vermogen om diep na te denken. Wanneer je je ondraaglijk voelt, maar ook hard werken, vastbesloten om vooruit te komen, zal dit je leven veranderen." Ik begrijp geleidelijk dat lijden het hart versterkt, de ziel scherpt, wat we moeten doen is de natuur cultiveren, mensen ontmoeten om het hart te cultiveren.
Plaatsingstijd: 17-11-2023
